Een zwangerschap plan je niet ‘even’

Dat zwanger worden niet voor iedereen vanzelfsprekend is, daar weet Pleun(35 jaar) alles van. Zij en haar partner Jaap hebben al het een en ander meegemaakt op de weg naar een gezonde zwangerschap. De eerste 2 jaar zonder ziekenhuisbezoeken, wel volgde er een vooronderzoek, maar daar kwam niets bijzonders uit. Pleun vertelt: “Omdat we jong waren kregen we het advies het nog maar even te proberen. Na die twee jaar proberen, zijn we gestart met IUI. Ik ben als de dood voor naalden, dus dit was een enorme uitdaging. Mijn vriend bood aan het voor mij te doen, zo lief. Maar uiteindelijk wilde ik toch zelf de controle houden en heb ik de injecties zelf gedaan. Een hele overwinning. Toen IUI niet lukte zijn we overgestapt op IVF, met gelukkig positief resultaat want Jaap en ik zijn vorig jaar bevallen van onze zoon Faas. Bevallen in corona tijd is heel apart. Iedereen heeft het over een bubbel waar je in terecht komt na je bevalling, en voor ons was die bubbel dubbel zo groot. Het was heel bijzonder om zo in alle rust
te wennen aan het feit dat je opeens met zijn drietjes bent.”

Pleun vervolgt: “We beseffen ons maar al te goed dat je een zwangerschap niet ‘zomaar’ kunt plannen. We hebben veel mensen om ons heen die in een fertiliteitstraject zitten of zaten. We konden gelukkig heel open praten over onze ervaringen en ook Jaap vond steun bij ‘de andere mannen’ die in dezelfde situatie zaten. Wanneer je het niet bespreekt loop je de kans dat je afgezonderd raakt van de mensen om je heen. Ik merkte dat wanneer ik er zelf open over was ik veel positieve reacties terug kreeg.”

“Het hele fertiliteitstraject voelde ontzettend dubbel. Aan de ene kant het delen met familie en vrienden en alle liefde die je daarvoor terugkrijgt. Ook de kracht die wij er samen uit hebben gehaald is waardevol. Maar de andere kant gaat meer over het gevoel van falen. Het raakt de kern van je vrouw zijn, als het niet lukt. En de vanzelfsprekendheid waarmee mensen ervan uitgaan dat het wél kan. Dat dubbele gevoel komt ook naar boven wanneer er wordt gezegd: “luister naar je lijf, en probeer het goed aan te voelen.” Probeer daarna nog maar eens op je lijf te vertrouwen. Dat vond ik zó lastig en dat heb ik echt een plek moeten geven.”

“Ik doe erg mijn best om het taboe rondom een fertiliteitstraject te doorbreken en humor kan dan een goede manier zijn. Ik werkte net bij een nieuwe werkgever toen we de eerste IVF-poging hadden gehad. Deze eindigde in een overstimulatie waardoor ik acute rust moest nemen. Nog niet veel collega’s waren op de hoogte van het feit dat wij in zo’n traject zaten. Het gerucht ging rond, dat ik meteen na mijn eerste drie maanden overspannen thuis zat. Tijdens een volgend overleg heb ik paaseitjes uitgedeeld en verteld dat er niks bijzonders aan de hand was, maar
dat ik gewoon teveel eitjes had en ze daarom uitdeelde. Eerst schrokken mijn collega’s, daarna begonnen ze te lachen en uiteindelijk ontstond er begrip en ruimte.”

“Tijdens het hele traject waren we ons heel erg bewust van het feit dat het belangrijk was om je cyclus nauwkeurig bij te houden en gezond te leven. We kregen de app MijnFerticoach voorgeschreven toen we naar het ziekenhuis gingen om de mogelijkheden voor een tweede zwangerschap te bespreken. Wij hebben al eens een fertiliteitstraject doorgemaakt, dus zijn wij al op veel punten goed geïnformeerd. Waar ik nog mogelijkheden zie is extra ondersteuning op mentaal vlak. Dus naast de check over voeding, gewicht, bewegen en mindfullness, ook een extra check; hoe voel je je? Trek je het mentaal nog? Dat had ik heel erg fijn gevonden.“